1 Garai hartan, Herodes Galileako gobernariak Jesusen berri jakin zuen, 2 eta bere zerbitzariei esan zien: «Joan Bataiatzailea da! Hildakoen artetik piztu da, eta horregatik dauka mirariak egiteko ahalmen hori».

3 Izan ere, Herodesek Joan harrapatu eta loturik kartzelan sartua zuen, Herodias zela eta (Herodias Herodesen anaia Feliperen emaztea zen). 4 Honela esaten baitzion Joanek Herodesi: «Ez zaizu zilegi Herodias emaztetzat edukitzea».

5 Herodesek hil egin nahi zuen, baina jendearen beldur zen, Joan profetatzat baitzeukaten denek. 6 Baina Herodesen urtebetetzekoan, Herodiasen alabak dantzan egin zuen mahaikideen aurrean, eta atsegin izan zitzaion Herodesi. 7 Hargatik, zin eginez agindu zion neskatxari eskatu ahala guztia emango ziola. 8 Neskatxak, bere amaren aholkuari jarraituz, esan zion: «Emadazu oraintxe bertan Joan Bataiatzailearen burua azpilean».

9 Goibel jarri zen erregea, baina, mahaikideen aurrean egindako zinarengatik, eskatua emateko agindu zuen, 10 eta Joani lepoa moztu zioten kartzelan. 11 Azpil batean burua ekarri eta neskatxari eman zioten, eta honek amari.

12 Joanen ikasleek haren gorpua jasotzera etorri eta lur eman zioten; gero, Jesusi berri ematera joan ziren.

13 Horren berri jakitean, Jesus bazter batera joan zen bakarrik txalupaz. Baina jendea ohartu egin zen eta, herrietatik irtenik, oinez jarraitu zioten. 14 Txalupatik jaitsi zenean, jendetza handia ikusi zuen Jesusek eta, errukiturik, gaixoak sendatu zizkien. 15 Ilunabarrean, ikasleek hurbildu eta esan zioten:

–Toki hau oso urruti dago eta orduak aurrera doaz. Bidal ezazu, bada, jendea, auzoetara joan eta jatekoa eros dezan.

16 Baina Jesusek erantzun zien:

–Ez dute zertan joanik; eman zeuek jaten.

17 Haiek, orduan:

–Ez daukagu hemen bost ogi eta bi arrain besterik.

18 Eta Jesusek:

–Ekarri hona.

19 Jendeari zelaian esertzeko agindu ondoren, hartu zituen bost ogiak eta bi arrainak eta, begiak zerura jasorik, bedeinkazioa esan, ogiak zatitu eta ikasleei eman zizkien, eta ikasleek jendeari. 20 Asetzeraino jan zuten denek, eta gelditutako hondarrez hamabi saski bete zituzten. 21 Bost mila gizon inguru izan ziren jan zutenak, emakumeak eta haurrak aparte.

22 Berehala, Jesusek ikasleak txalupan sarrarazi eta bere aurretik beste aldera joateko agindu zien, berak jendeari agur egin bitartean. 23 Jendeari agur egin ondoren, mendira igo zen, bakardadean otoitz egitera. Ilundu zuenean, han zegoen bakarrik.

24 Txalupa, ordurako, lehorretik urruti zihoan, uhinek astindua, haizea kontra baitzuen. 25 Goiz aldera , ikasleengana joan zen Jesus, ur gainean oinez. 26 Aintziran ibiltzen ikusi zutenean, ikasleak izutu egin ziren, mamuren bat zelakoan; eta beldurraren beldurrez oihuka hasi ziren. 27 Baina Jesusek berehala hitz egin zien eta esan:

–Lasai! Neu naiz. Ez beldurtu!

28 Orduan, Pedrok esan zion:

–Jauna, benetan zeu bazara, agindu iezadazu ur gainean zuregana joateko.

29 Jesusek erantzun:

–Zatoz.

Pedro ontzitik jaitsi eta Jesusengana abiatu zen ur gainean oinez. 30 Baina, haizearen indarra nabaritzean, beldurra sartu zitzaion, eta, hondoratzen hasi zelarik, deiadar egin zuen:

–Jauna, salba nazazu.

31 Jesusek eskua eman eta heldu egin zion, esanez:

–Sinesmen gutxiko hori! Zergatik izan duzu zalantza?

32 Txalupara igo zirenean, haizea baretu egin zen. 33 Eta ontzian zeudenak Jesusen aurrean ahuspez jarri ziren, esanez:

–Egiaz Jainkoaren Semea zara zu!

34 Aintzira igaro ondoren, Genesaret lurraldera iritsi ziren. 35 Bertakoek, Jesus ezagutu zutelarik, inguruko lurralde guztian zabaldu zuten berria, eta gaixo guztiak ekarri zizkioten. 36 Soineko-ertza behintzat ukitzen uzteko eskatzen zioten, eta ukitzen zuten guztiak sendatzen ziren.