Sociedad Bíblica

Libros RVR95:

Antiguo Testamento
Génesis
Éxodo
Levítico
Números
Deuteronomio
Josué
Jueces
Rut
1 Samuel
2 Samuel
1 Reyes
2 Reyes
1 Crónicas
2 Crónicas
Esdras
Nehemías
Ester
Job
Salmos
Proverbios
Eclesiastés
Cantares
Isaías
Jeremías
Lamentaciones
Ezequiel
Daniel
Oseas
Joel
Amós
Abdías
Jonás
Miqueas
Nahúm
Habacuc
Sofonías
Hageo
Zecarías
Malaquías
Nuevo Testamento
San Mateo
San Marcos
San Lucas
San Juan
Hechos
Romanos
1 Corintios
2 Corintios
Gálatas
Efesios
Filipenses
Colosenses
1 Tesalonicenses
2 Tesalonicenses
1 Timoteo
2 Timoteo
Tito
Filemón
Hebreos
Santiago
1 San Pedro
2 San Pedro
1 San Juan
2 San Juan
3 San Juan
San Judas
Apocalipsis


BIBLIJA.net   - La Biblia en Internet
Buscar Referencia     Buscar palabra
Pasaje:   

Menú compacto
Versiones:  DHH  DHHn  RVR95  RVR95n  BCI  CEV  GNB  WEB  ASV  KJV  SEG  L45  RUS  VLC  VUL  RCB  SSP  SSP-Op  SSP-Ref  SSP3  JUB  EKU  CHR  DAL Elija entre el grupo estándar de versiones para este idioma   Acerca de las versiones Ayuda
Idioma

San Marcos 14

San Marcos :Introducción 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

El complot para prender a Jesús
(Mt 26.1-5; Lc 22.1-2; Jn 11.45-53)
14
Dos días después era la Pascua y la fiesta de los Panes sin levadura.a Los principales sacerdotes y los escribas buscaban cómo prenderlo con engaño y matarlo.
14
a 14.1 Pascua: fiesta judía que conmemora la liberación de la esclavitud en Egipto (Ex 12.1-27; Dt 16.1-8); véase Índice temático. Pan sin levadura: Véase Índice temático. A la Pascua, que duraba un sólo día, le seguía inmediatamente la fiesta del Pan sin levadura (Lv 23.5-6), de siete días de duración. Estas festividades atraían a un número extraordinario de judíos de todas partes.
14
1 Erat autem Pascha et azyma post biduum: et quærebant summi sacerdotes et scribæ quomodo eum dolo tenerent, et occiderent.
14 erat autem pascha et azyma post biduum et quaerebant summi sacerdotes et scribae quomodo eum dolo tenerent et occiderent
Y decían:
«No durante la Fiesta, para que no se alborote el pueblo».b
b 14.1-2 Aunque por miedo a la gente (cf. Lc 22.2) no querían apresar a Jesús abiertamente durante la fiesta, la colaboración inesperada de Judas (vs. 10-11) les dio la oportunidad de hacerlo por medio de algún engaño, sin enfrentarse con las multitudes. 2 Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo. dicebant enim non in die festo ne forte tumultus fieret populi
Jesús es ungido en Betania
(Mt 26.6-13; Jn 12.1-8)
Pero estando él en Betania, sentado a la mesac en casa de Simón el leproso,d vino una mujer con un vaso de alabastroe de perfume de nardof puro de mucho valor; y quebrando el vaso de alabastro, se lo derramó sobre su cabeza.
c 14.3 Simón, a quien llamaban el leproso: Véase Mt 26.6 n. d 14.3 Sentado a la mesa: En realidad, los comensales se recostaban sobre unos divanes (véase Lc 7.38 n.). e 14.3 Alabastro: piedra blanda y fina. f 14.3 Nardo: ungüento muy valioso, hecho de la planta del mismo nombre e importado de la India.
3 Et cum esset Bethaniæ in domo Simonis leprosi, et recumberet, venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi: et fracto alabastro, effudit super caput ejus.
et cum esset Bethaniae in domo Simonis leprosi et recumberet venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi et fracto alabastro effudit super caput eius
Entonces algunos se enojaron dentro de sí, y dijeron:
--¿Para qué se ha hecho este desperdicio de perfume?,
4 Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos, et dicentes: Ut quid perditio ista unguenti facta est? erant autem quidam indigne ferentes intra semet ipsos et dicentes ut quid perditio ista unguenti facta est
pues podía haberse vendido por más de trescientos denariosg y haberse dado a los pobres.
Y murmuraban contra ella.
g 14.5 Trescientos denarios: cantidad equivalente a casi un año de salario de un jornalero. 5 poterat enim unguentum istud venundari plus quam trecentis denariis, et dari pauperibus. Et fremebant in eam. poterat enim unguentum istud veniri plus quam trecentis denariis et dari pauperibus et fremebant in eam
Pero Jesús dijo:
--Dejadla, ¿por qué la molestáis? Buena obra me ha hecho.
6 Jesus autem dixit: Sinite eam, quid illi molesti estis? Bonum opus operata est in me: Iesus autem dixit sinite eam quid illi molesti estis bonum opus operata est in me
Siempre tendréis a los pobres con vosotrosh y cuando queráis les podréis hacer bien; pero a mí no siempre me tendréis. h 14.7 Dt 15.11. 7 semper enim pauperes habetis vobiscum: et cum volueritis, potestis illis benefacere: me autem non semper habetis. semper enim pauperes habetis vobiscum et cum volueritis potestis illis benefacere me autem non semper habetis
Esta ha hecho lo que podía, porque se ha anticipado a ungir mi cuerpo para la sepultura.i i 14.8 Véase Mt 26.8-12 n.; cf. Jn 19.40. 8 Quod habuit hæc, fecit: prævenit ungere corpus meum in sepulturam. quod habuit haec fecit praevenit unguere corpus meum in sepulturam
De cierto os digo que dondequiera que se predique este evangelio, en todo el mundo, también se contará lo que esta ha hecho, para memoria de ella. 9 Amen dico vobis: Ubicumque prædicatum fuerit Evangelium istud in universo mundo, et quod fecit hæc, narrabitur in memoriam ejus. amen dico vobis ubicumque praedicatum fuerit evangelium istud in universum mundum et quod fecit haec narrabitur in memoriam eius
Judas ofrece entregar a Jesús
(Mt 26.14-16; Lc 22.3-6)
10 Entonces Judas Iscariote, uno de los doce, fue a los principales sacerdotes para entregárselo.
10 Et Judas Iscariotes, unus de duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis.
10 et Iudas Scariotis unus de duodecim abiit ad summos sacerdotes ut proderet eum illis
11 Ellos, al oírlo, se alegraron y prometieron darle dinero. Y Judas buscaba oportunidad para entregarlo. 11 Qui audientes gavisi sunt: et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quærebat quomodo illum opportune traderet. 11 qui audientes gavisi sunt et promiserunt ei pecuniam se daturos et quaerebat quomodo illum oportune traderet
Institución de la Cena del Señor
(Mt 26.17-29; Lc 22.7-23; Jn 13.21-30; 1 Co 11.23-26)
12 El primer día de la fiesta de los Panes sin levadura, cuando sacrificaban el cordero de la Pascua, sus discípulos le preguntaron:
--¿Dónde quieres que vayamos a preparar para que comas la Pascua?j
12 j 14.12 El punto culminante de la Pascua era la cena, en que se comía el cordero sacrificado para tal ocasión (Lc 22.7 n.).
12 Et primo die azymorum quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli: Quo vis eamus, et paremus tibi ut manduces Pascha?
12 et primo die azymorum quando pascha immolabant dicunt ei discipuli quo vis eamus et paremus tibi ut manduces pascha
13 Y envió a dos de sus discípulos diciéndoles:
--Id a la ciudad,k y os saldrá al encuentro un hombre que lleva un cántaro de agua; seguidlo,
13 Et mittit duos ex discipulis suis, et dicit eis: Ite in civitatem, et occurret vobis homo lagenam aquæ bajulans: sequimini eum, 13 et mittit duos ex discipulis suis et dicit eis ite in civitatem et occurret vobis homo laguenam aquae baiulans sequimini eum
14 y donde entre decid al señor de la casa: “El Maestro dice: ‘¿Dónde está el aposento donde he de comer la Pascua con mis discípulos?’ ”. 14 k 14.13-14 La ciudad: Jerusalén. El hombre del cántaro: posiblemente habían hecho arreglos para que eso sirviera de contraseña; véase Lc 22.10-11 n. 14 et quocumque introierit, dicite domino domus, quia magister dicit: Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem? 14 et quocumque introierit dicite domino domus quia magister dicit ubi est refectio mea ubi pascha cum discipulis meis manducem
15 Entonces él os mostrará un gran aposento altol ya dispuesto. Haced allí los preparativos para nosotros. 15 l 14.15 La cena de la Pascua tenía que celebrarse dentro de la santa ciudad de Jerusalén, así que sus habitantes solían prestar a los peregrinos un lugar debidamente arreglado. 15 Et ipse vobis demonstrabit cœnaculum grande, stratum: et illic parate nobis. 15 et ipse vobis demonstrabit cenaculum grande stratum et illic parate nobis
16 Fueron sus discípulos, entraron en la ciudad, hallaron lo que les había dicho y prepararon la Pascua.m
16 m 14.16 Dt 16.5-8. 16 Et abierunt discipuli ejus, et venerunt in civitatem: et invenerunt sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha. 16 et abierunt discipuli eius et venerunt in civitatem et invenerunt sicut dixerat illis et praeparaverunt pascha
17 Cuando llegó la noche vino él con los doce.
17 Vespere autem facto, venit cum duodecim. 17 vespere autem facto venit cum duodecim
18 Y cuando se sentaron a la mesa,n mientras comían, dijo Jesús:
--De cierto os digo que uno de vosotros, que come conmigo,ñ me va a entregar.
18 n 14.18 Mientras estaban a la mesa: lit. Mientras se recostaban; véase Mt 26.20 n. ñ 14.18 Sal 41.9. 18 Et discumbentibus eis, et manducantibus, ait Jesus: Amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui manducat mecum. 18 et discumbentibus eis et manducantibus ait Iesus amen dico vobis quia unus ex vobis me tradet qui manducat mecum
19 Entonces ellos comenzaron a entristecerse y a decirle uno tras otro:
--¿Seré yo?
Y el otro:
--¿Seré yo?
19 At illi cœperunt contristari, et dicere ei singulatim: Numquid ego? 19 at illi coeperunt contristari et dicere ei singillatim numquid ego
20 Él, respondiendo, les dijo:
--Es uno de los doce, el que moja conmigo en el plato.o
20 o 14.20 Jn 13.18; cf. Sal 41.9. Véase Mt 26.23 n. 20 Qui ait illis: Unus ex duodecim, qui intingit mecum manum in catino. 20 qui ait illis unus ex duodecim qui intinguit mecum in catino
21 A la verdad el Hijo del hombre va, tal como está escrito de él, pero ¡ay de aquel hombre por quien el Hijo del hombre es entregado! Bueno le fuera a ese hombre no haber nacido. 21 Et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo: væ autem homini illi per quem Filius hominis tradetur! bonum erat ei, si non esset natus homo ille. 21 et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo vae autem homini illi per quem Filius hominis traditur bonum ei si non esset natus homo ille
22 Mientras comían, Jesús tomó pan, lo bendijo, lo partió y les dio, diciendo:
--Tomad, esto es mi cuerpo.p
22 p 14.22 Además de los pasajes paralelos, cf. Jn 6.51-58.
22 Et manducantibus illis, accepit Jesus panem: et benedicens fregit, et dedit eis, et ait: Sumite, hoc est corpus meum.
22 et manducantibus illis accepit Iesus panem et benedicens fregit et dedit eis et ait sumite hoc est corpus meum
23 Después tomó la copa y, habiendo dado gracias, les dio y bebieron de ella todos. 23 Et accepto calice, gratias agens dedit eis: et biberunt ex illo omnes. 23 et accepto calice gratias agens dedit eis et biberunt ex illo omnes
24 Y les dijo:
--Esto es mi sangre del nuevo pactoq que por muchos es derramada.
24 q 14.24 Ex 24.6-8; Jer 31.31-34; Zac 9.11; Lc 22.20 n. 24 Et ait illis: Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur. 24 et ait illis hic est sanguis meus novi testamenti qui pro multis effunditur
25 De cierto os digo que no beberé más del fruto de la vid, hasta aquel día en que lo beba nuevo en el reino de Dios.r 25 r 14.25 Véase Mt 8.11 nota i; cf. Lc 13.29. 25 Amen dico vobis, quia jam non bibam de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei. 25 amen dico vobis quod iam non bibam de genimine vitis usque in diem illum cum illud bibam novum in regno Dei
Jesús anuncia la negación de Pedro
(Mt 26.30-35; Lc 22.31-34; Jn 13.36-38)
26 Después de haber cantado el himno,s salieron al Monte de los Olivos.
26 s 14.26 Salmos: La cena de Pascua generalmente empezaba con el canto de los Salmos 113–114, y se terminaba con los Salmos 115–118.
26 Et hymno dicto exierunt in montem Olivarum.
26 et hymno dicto exierunt in montem Olivarum
27 Entonces Jesús les dijo:
--Todos os escandalizaréis de mí esta noche, pues escrito está: “Heriré al pastor y las ovejas serán dispersadas”.t
27 t 14.27 Zac 13.7; véase Mt 26.31 n. 27 Et ait eis Jesus: Omnes scandalizabimini in me in nocte ista: quia scriptum est: Percutiam pastorem, et dispergentur oves. 27 et ait eis Iesus omnes scandalizabimini in nocte ista quia scriptum est percutiam pastorem et dispergentur oves
28 Pero después que haya resucitado, iré delante de vosotros a Galilea.u 28 u 14.28 Mt 28.7,10,16; Mc 16.7; cf. Jn 21.1. 28 Sed postquam resurrexero, præcedam vos in Galilæam. 28 sed posteaquam resurrexero praecedam vos in Galilaeam
29 Entonces Pedro le dijo:
--Aunque todos se escandalicen, yo no.
29 Petrus autem ait illi: Et si omnes scandalizati fuerint in te, sed non ego. 29 Petrus autem ait ei et si omnes scandalizati fuerint sed non ego
30 Y le dijo Jesús:
--De cierto te digo que tú hoy, en esta noche, antes que el gallo haya cantado dos veces,v me negarás tres veces.
30 v 14.30 Respecto al canto del gallo, véase Mt 26.75 n. 30 Et ait illi Jesus: Amen dico tibi, quia tu hodie in nocte hac, priusquam gallus vocem bis dederit, ter me es negaturus. 30 et ait illi Iesus amen dico tibi quia tu hodie in nocte hac priusquam bis gallus vocem dederit ter me es negaturus
31 Pero él con mayor insistencia decía:
--Aunque tenga que morir contigo, no te negaré.
También todos decían lo mismo.
31 At ille amplius loquebatur: Et si oportuerit me simul commori tibi, non te negabo. Similiter autem et omnes dicebant. 31 at ille amplius loquebatur et si oportuerit me simul conmori tibi non te negabo similiter autem et omnes dicebant
Jesús ora en Getsemaní
(Mt 26.36-46; Lc 22.39-46)
32 Vinieron, pues, a un lugar que se llama Getsemaní,w y dijo a sus discípulos:
--Sentaos aquí, entre tanto que yo oro.
32 w 14.32 Getsemaní: un jardín cercano a Jerusalén, al pie del monte de los Olivos (cf. Jn 18.1).
32 Et veniunt in prædium, cui nomen Gethsemani. Et ait discipulis suis: Sedete hic donec orem.
32 et veniunt in praedium cui nomen Gethsemani et ait discipulis suis sedete hic donec orem
33 Se llevó consigo a Pedro, a Jacobo y a Juan, y comenzó a entristecerse y a angustiarse. 33 Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum: et cœpit pavere et tædere. 33 et adsumit Petrum et Iacobum et Iohannem secum et coepit pavere et taedere
34 Y les dijo:
--Mi alma está muy triste, hasta la muerte;x quedaos aquí y velad.
34 x 14.34 Jn 12.27. 34 Et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate. 34 et ait illis tristis est anima mea usque ad mortem sustinete hic et vigilate
35 Yéndose un poco adelante, se postró en tierra, y oró que, si fuera posible, pasara de él aquella hora.
35 Et cum processisset paululum, procidit super terram, et orabat ut, si fieri posset, transiret ab eo hora. 35 et cum processisset paululum procidit super terram et orabat ut si fieri posset transiret ab eo hora
36 Y decía: «¡Abba,y Padre!, todas las cosas son posibles para ti. Aparta de mí esta copa;z pero no se haga lo que yo quiero, sino lo que quieres tú».a 36 y 14.36 Padre mío: lit. Abbá, padre. “Abbá” es una palabra aramea usada por los hijos al dirigirse a sus padres, y equivale a “papá”. Según los testimonios existentes, ni en el AT ni en general en el judaísmo se usaba este término familiar para invocar a Dios. En boca de Jesús, revela una especial intimidad con él. Véase Ro 8.15 nota o. z 14.36 Copa amarga: imagen literaria para expresar una prueba o momento difícil: véase Mt 26.39 n. a 14.35-36 Cf. Heb 5.7-8. 36 Et dixit: Abba pater, omnia tibi possibilia sunt: transfer calicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu. 36 et dixit Abba Pater omnia possibilia tibi sunt transfer calicem hunc a me sed non quod ego volo sed quod tu
37 Vino luego y los halló durmiendo, y dijo a Pedro:
--Simón, ¿duermes? ¿No has podido velar una hora?
37 Et venit, et invenit eos dormientes. Et ait Petro: Simon, dormis? non potuisti una hora vigilare? 37 et venit et invenit eos dormientes et ait Petro Simon dormis non potuisti una hora vigilare
38 Velad y orad para que no entréis en tentación;b el espíritu a la verdad está dispuesto, pero la carne es débil. 38 b 14.38 Para no caer en tentación: Véase Lc 22.40 n. 38 vigilate et orate, ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro vero infirma. 38 vigilate et orate ut non intretis in temptationem spiritus quidem promptus caro vero infirma
39 Otra vez fue y oró, diciendo las mismas palabras.
39 Et iterum abiens oravit, eumdem sermonem dicens. 39 et iterum abiens oravit eundem sermonem dicens
40 Al volver, otra vez los halló durmiendo, porque los ojos de ellos estaban cargados de sueño; y no sabían qué responderle. 40 Et reversus, denuo invenit eos dormientes (erant enim oculi eorum gravati), et ignorabant quid responderent ei. 40 et reversus denuo invenit eos dormientes erant enim oculi illorum ingravati et ignorabant quid responderent ei
41 Vino la tercera vez, y les dijo:
--¡Dormid ya y descansad!c ¡Basta, la hora ha llegado! He aquí, el Hijo del hombre es entregado en manos de los pecadores.
41 c 14.41 ¿Seguís durmiendo y descansando?: otra posible traducción: Ahora sí, dormid y descansad; véase Mt 26.45 n. 41 Et venit tertio, et ait illis: Dormite jam, et requiescite. Sufficit: venit hora: ecce Filius hominis tradetur in manus peccatorum. 41 et venit tertio et ait illis dormite iam et requiescite sufficit venit hora ecce traditur Filius hominis in manus peccatorum
42 »¡Levantaos! ¡Vamos! Ya se acerca el que me entrega.
42 Surgite, eamus: ecce qui me tradet, prope est. 42 surgite eamus ecce qui me tradit prope est
Arresto de Jesús
(Mt 26.47-56; Lc 22.47-53; Jn 18.2-11)
43 Aún estaba él hablando cuando vino Judas, que era uno de los doce, y con él mucha gente con espadas y palos, de parte de los principales sacerdotes, de los escribas y de los ancianos.
43 Et, adhuc eo loquente, venit Judas Iscariotes unus de duodecim, et cum eo turba multa cum gladiis et lignis, a summis sacerdotibus, et scribis, et senioribus.
43 et adhuc eo loquente venit Iudas Scarioth unus ex duodecim et cum illo turba cum gladiis et lignis a summis sacerdotibus et a scribis et a senioribus
44 El que lo entregaba les había dado señal, diciendo: «Al que yo bese, ese es. Prendedlo y llevadlo con seguridad». 44 Dederat autem traditor ejus signum eis, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum, et ducite caute. 44 dederat autem traditor eius signum eis dicens quemcumque osculatus fuero ipse est tenete eum et ducite
45 Cuando vino, se acercó luego a él y le dijo:
--¡Maestro! ¡Maestro!
Y lo besó.d
45 d 14.44-45 Respecto al beso, véase Mt 26.48-49 n. 45 Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait: Ave Rabbi: et osculatus est eum. 45 et cum venisset statim accedens ad eum ait rabbi et osculatus est eum
46 Entonces ellos le echaron mano y lo prendieron. 46 At illi manus injecerunt in eum, et tenuerunt eum. 46 at illi manus iniecerunt in eum et tenuerunt eum
47 Pero uno de los que estaban allí, sacando la espada, hirió al siervo del Sumo sacerdotee y le cortó la oreja.
47 e 14.47 Sumo sacerdote: el jefe de los sacerdotes judíos; véase Índice temático. 47 Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium, percussit servum summi sacerdotis, et amputavit illi auriculam. 47 unus autem quidam de circumstantibus educens gladium percussit servum summi sacerdotis et amputavit illi auriculam
48 Respondiendo Jesús, les dijo:
--¿Como contra un ladrón habéis salido con espadas y con palos para prenderme?
48 Et respondens Jesus, ait illis: Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me? 48 et respondens Iesus ait illis tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis conprehendere me
49 Cada día estaba con vosotros enseñando en el Templof y no me prendisteis; pero así es, para que se cumplan las Escrituras. 49 f 14.49 Lc 19.47; 21.37; Jn 18.20. 49 quotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scripturæ. 49 cotidie eram apud vos in templo docens et non me tenuistis sed ut adimpleantur scripturae
50 Entonces todos los discípulos, dejándolo, huyeron.
50 Tunc discipuli ejus relinquentes eum, omnes fugerunt. 50 tunc discipuli eius relinquentes eum omnes fugerunt
El joven que huyó
51 Pero cierto joven lo seguía, cubierto el cuerpo con una sábana. Lo prendieron,
51 Adolescens autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo: et tenuerunt eum. 51 adulescens autem quidam sequebatur illum amictus sindone super nudo et tenuerunt eum
52 pero él, dejando la sábana, huyó desnudo. 52 At ille rejecta sindone, nudus profugit ab eis. 52 at ille reiecta sindone nudus profugit ab eis
Jesús ante el Concilio
(Mt 26.57-68; Lc 22.54-55,63-71; Jn 18.12-14,19-24)
53 Trajeron, pues, a Jesús al Sumo sacerdote; y se reunieron todos los principales sacerdotes, los ancianos y los escribas.g
53 g 14.53 Era una reunión del Sanedrín, o sea la Junta Suprema de los judíos (v. 55). Véanse Mt 26.57 n. y Junta Suprema en el Índice temático.
53 Et adduxerunt Jesum ad summum sacerdotem: et convenerunt omnes sacerdotes, et scribæ, et seniores.
53 et adduxerunt Iesum ad summum sacerdotem et conveniunt omnes sacerdotes et scribae et seniores
54 Pedro lo siguió de lejos hasta dentro del patio del Sumo sacerdote; y estaba sentado con los guardias, calentándose al fuego. 54 Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis: et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se. 54 Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis et sedebat cum ministris et calefaciebat se ad ignem
55 Los principales sacerdotes y todo el Concilio buscaban testimonio contra Jesús para entregarlo a la muerte, pero no lo hallaban, 55 Summi vero sacerdotes et omne concilium quærebant adversus Jesum testimonium ut eum morti traderent: nec inveniebant. 55 summi vero sacerdotes et omne concilium quaerebant adversum Iesum testimonium ut eum morti traderent nec inveniebant
56 porque muchos daban falso testimonio contra él, pero sus testimonios no concordaban.h 56 h 14.56 Según la ley judía, era necesario contar con dos o más testigos que concordaran en su testimonio (Nm 35.30; Dt 19.15). 56 Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum: et convenientia testimonia non erant. 56 multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum et convenientia testimonia non erant
57 Entonces, levantándose unos, dieron falso testimonio contra él, diciendo: 57 Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes: 57 et quidam surgentes falsum testimonium ferebant adversus eum dicentes
58 --Nosotros lo hemos oído decir: “Yo derribaré este templo hecho a mano, y en tres días edificaré otro no hecho a mano”.i
58 i 14.58 Mc 15.29; cf. Jn 2.19-22. Además, Jesús había anunciado a sus discípulos la destrucción del templo de Jerusalén (Mc 13.1-2). 58 Quoniam nos audivimus eum dicentem: Ego dissolvam templum hoc manu factum, et per triduum aliud non manu factum ædificabo. 58 quoniam nos audivimus eum dicentem ego dissolvam templum hoc manufactum et per triduum aliud non manufactum aedificabo
59 Pero ni aun así concordaban en el testimonio.
59 Et non erat conveniens testimonium illorum. 59 et non erat conveniens testimonium illorum
60 Entonces el Sumo sacerdote, levantándose en medio, preguntó a Jesús, diciendo:
--¿No respondes nada? ¿Qué testifican estos contra ti?j
60 j 14.60 ¿No respondes... contra ti?: otra posible traducción: ¿No respondes nada a lo que éstos dicen contra ti? 60 Et exsurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Jesum, dicens: Non respondes quidquam ad ea quæ tibi objiciuntur ab his? 60 et exsurgens summus sacerdos in medium interrogavit Iesum dicens non respondes quicquam ad ea quae tibi obiciuntur ab his
61 Pero él callaba y nada respondía.k El Sumo sacerdote le volvió a preguntar:
--¿Eres tú el Cristo, el Hijo del Bendito?
61 k 14.60-61 Is 53.7; Mt 27.12-14; Mc 15.5; Lc 23.9. 61 Ille autem tacebat, et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum, et dixit ei: Tu es Christus Filius Dei benedicti? 61 ille autem tacebat et nihil respondit rursum summus sacerdos interrogabat eum et dicit ei tu es Christus Filius Benedicti
62 Jesús le dijo:
--Yo soy. Y veréis al Hijo del hombre sentado a la diestral del poder de Diosm y viniendo en las nubes del cielo.n
62 l 14.62 Como sucede en numerosas culturas actuales, la derecha era el lugar de honor. m 14.62 Del Todopoderoso: lit. del poder, modo de referirse a Dios sin pronunciar el nombre sagrado. n 14.62 Sal 110.1; Dn 7.13. 62 Jesus autem dixit illi: Ego sum: et videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem cum nubibus cæli. 62 Iesus autem dixit illi ego sum et videbitis Filium hominis a dextris sedentem Virtutis et venientem cum nubibus caeli
63 Entonces el Sumo sacerdote, rasgando su vestidura, dijo:
--¿Qué más necesidad tenemos de testigos?
63 Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua, ait: Quid adhuc desideramus testes? 63 summus autem sacerdos scindens vestimenta sua ait quid adhuc desideramus testes
64 Habéis oído la blasfemia; ¿qué os parece?
Y todos ellos lo condenaron, declarándolo digno de muerte.ñ
64 ñ 14.64 Lv 24.15-16; Jn 19.7. 64 Audistis blasphemiam: quid vobis videtur? Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis. 64 audistis blasphemiam quid vobis videtur qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis
65 Entonces algunos comenzaron a escupirlo, a cubrirle el rostro, a darle puñetazos y a decirle: «¡Profetiza!».
También los guardias le daban bofetadas.o
65 o 14.65 Is 50.6; 53.5. 65 Et cœperunt quidam conspuere eum, et velare faciem ejus, et colaphis eum cædere, et dicere ei: Prophetiza: et ministri alapis eum cædebant. 65 et coeperunt quidam conspuere eum et velare faciem eius et colaphis eum caedere et dicere ei prophetiza et ministri alapis eum caedebant
Pedro niega a Jesús
(Mt 26.69-75; Lc 22.55-62; Jn 18.15-18,25-27)
66 Estando Pedro abajo, en el patio, vino una de las criadas del Sumo sacerdote,
66 Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis:
66 et cum esset Petrus in atrio deorsum venit una ex ancillis summi sacerdotis
67 y cuando vio a Pedro que se calentaba, mirándolo, le dijo:
--Tú también estabas con Jesús, el nazareno.
67 et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait: Et tu cum Jesu Nazareno eras. 67 et cum vidisset Petrum calefacientem se aspiciens illum ait et tu cum Iesu Nazareno eras
68 Pero él negó, diciendo:
--No lo conozco, ni sé lo que dices.
Y salió a la entrada, y cantó el gallo.
68 p 14.68 Algunos mss. omiten Entonces cantó un gallo. 68 At ille negavit, dicens: Neque scio, neque novi quid dicas. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit. 68 at ille negavit dicens neque scio neque novi quid dicas et exiit foras ante atrium et gallus cantavit
69 La criada, viéndolo otra vez, comenzó a decir a los que estaban allí:
--Este es uno de ellos.
69 Rursus autem cum vidisset illum ancilla, cœpit dicere circumstantibus: Quia hic ex illis est. 69 rursus autem cum vidisset illum ancilla coepit dicere circumstantibus quia hic ex illis est
70 Pero él volvió a negarlo. Poco después, los que estaban allí dijeron otra vez a Pedro:
--Verdaderamente tú eres de ellos, porque eres galileo y tu manera de hablar es semejante a la de ellos.p
70 At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro: Vere ex illis es: nam et Galilæus es. 70 at ille iterum negavit et post pusillum rursus qui adstabant dicebant Petro vere ex illis es nam et Galilaeus es
71 Entonces él comenzó a maldecir y a jurar:q
--¡No conozco a este hombre de quien habláis!
71 q 14.71 Jurar y perjurar: es decir, exponiéndose a maldición en caso de no decir la verdad. 71 Ille autem cœpit anathematizare et jurare: Quia nescio hominem istum, quem dicitis. 71 ille autem coepit anathematizare et iurare quia nescio hominem istum quem dicitis
72 Y el gallo cantó la segunda vez. Entonces Pedro se acordó de las palabras que Jesús le había dicho: «Antes que el gallo cante dos veces, me negarás tres veces». Y pensando en esto, lloraba.
72 Et statim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus verbi quod dixerat ei Jesus: Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis. Et cœpit flere. 72 et statim iterum gallus cantavit et recordatus est Petrus verbi quod dixerat ei Iesus priusquam gallus cantet bis ter me negabis et coepit flere

© 1995 Sociedades Bíblicas Unidas

© 2002 Sociedades Bíblicas Unidas y Sociedad Bíblica de España

Source: http://vulsearch.sf.net/html

© 1969 Deutsche Bibelgesellschaft (German Bible Society)




-ltima actualización del programa: 7/4/2020